رفتن دليل نبودن نيست


 در آسمان تو پرواز مي کنم


 عصري غمگين و غروبي غمگين تر در پيش


 من بي زار از خود و کرده خويش


 دل نامهربانم را بر دوش مي کشم


 تا آنسوي مرزهاي انزوا پنهانش کنم

 
 در اوج نيزار هاي پشيماني


 و ابرهاي سياه سرگردان که با من از يک طايفه اند


 سلام مي گويم

 تو باور نکن اما من عاشقم

ارسال به

همانطوري که مادر حدس زد شد

پدر آمد به شهر و نابلد شد

به شهر آمد، بساط واکس واکرد

نشست آنجا که معبر بود، سد شد

پدر را شهرداري آمد و بُرد

ارسال به